W nie markowych PSU oszczędza się głównie na filtrowaniu na stronie pierwotnej, filtrach EMI (mniejsza ilość kondensatorów, cewek oraz warystora). Zamiast mostka prostowniczego znajdziemy diody. Jakby tego było mało kondensatory są bardzo niskiej jakości, a ich parametry w wielu przypadkach odbiegają od tych deklarowanych przez producenta. Strona wtórna w takich jednostkach oparta jest na elementach pasywnych, czyli prostownikach Schottky’iego a nie tranzystorach MOSFET. O ogólnej jakości wykonania oraz braku dodatkowych zabezpieczeń nawet nie wspominamy.

Z tego powodu nie kupujemy “zasilaczo-podobnych” produktów z czarnych list. Bowiem źle zaprojektowany PSU wyposażony w słabej jakości elementy potrafią się okrutnie zemścić – jeśli zasilacz zawyża napięcia i np. na linii 12 V podaje 14 V, to podzespoły komputera działają, ale się powolutku „smażą”, aż w końcu ulegną awarii. Z kolei, gdy np. na linii 5 V jest podawane niecałe 4 V, to mogą występować Blue Screeny, nie mówiąc już o braku możliwości OC. Z kolei, gdy tego typu zasilacz wyzionie ducha, to bardzo często zabiera ze sobą w świat Wiecznych MHz wszystkie inne podzespoły PC.

Wierzcie nam. Nie warto. Nie raz już napotykaliśmy na mądrali, co mówią – „a mi na Codegenie już 5 lat komp działa”. Wówczas tylko uśmiechamy się pod nosem. W końcu to totalna loteria.

Sprawdzamy zasilacz

Samodzielne zmierzenie napięć podczas pracy zasilacza przy pomocy multimetru (poradnik) to niestety dosyć słaby test. Może to wprawdzie pomóc odsiać totalny niewypał od porządnych zasilaczy, bądź też zdiagnozować ewentualne nieprawidłowości w działaniu tego teoretycznie dobrego, ale by móc rzetelnie sprawdzić jakość „elektrowni” należy przeprowadzić więcej pomiarów (np. wspomniany pomiar tętnień, czy sprawdzenie zachowania zasilacza pod obciążeniem krzyżowym). Do tego istotna jest ocena jakości użytych komponentów oraz lutów.

Poza testami na naszym portalu polecamy również przyjrzeć się tym na:

• TechPowerUP
• JonnyGuru
• HardwareSecrets