W ówczesnych czasach zakup nowego komputera wiąże się z dylematem, jaki dysk twardy wybrać? Półprzewodnikowy czy stary dysk talerzowy? Od dłuższego czasu prowadzimy test dysków SSD, który na pewno miał wpływ na decyzje ludzi przy zakupie nowych dysków. Naszą bazę mamy przyjemność powiększyć o super wydajny Intel SSD 750 PCIe 400 GB. Czy na pewno jest taki wydajny, jak to inni piszą? Postaramy się to udowodnić, zapraszamy do lektury!

Intel SSD 750 400GB PCIe

Produkt flagowy z działu SSD od Intela został wyposażony w złącze PCI-Express, co z pozoru stanowi go uniwersalnym dyskiem. Niestety tak nie jest. Podłączając go do starej platformy, Bios w ogóle go nie wykrywa. Dzieje się się tak, gdyż wykorzystuje on protokół NVMe. Jest to dość nowy protokół i, póki co, obsługują go płyty z chipsetem Z97, H97 oraz X99. Niektóre płyty z chipsetem 990FX również go mają, ale dla pewności lepiej sprawdzić u producenta płyty, czy zaktualizowano bios wraz z dodanym protokołem NVMe.

NVM - Express jest to protokół prostszy i szybszy dzięki 64 tyś kolejek, a każda po 64 tyś poleceń. Dzięki takim właściwościom, protokół ten umożliwia dużo większą ilość wykonanych operacji w trakcie sekundy niż AHCI,  jest mniej wymagający. Jego dodatkową cechą jest możliwość korzystania z kilku kanałów komunikacji w tym samym czasie. Najważniejszą różnicą jest wydajność, pozwala na transfery, które za czasów AHCI wydawały się jak z kosmosu.

Jako, że nie posiadaliśmy płyty z chipsetem obsługującym NVMe, musieliśmy spróbować rozwiązać problem, tak aby móc przetestować ten dysk. W niektórych przypadkach, pomaga modyfikacja biosu na “własną rękę”. Proces jest dokładnie opisany w internecie, jednak niesie ze sobą pewne ryzyko. Tracimy wtedy gwarancje producenta. Nam się niestety nie udało zmodyfikować biosu, ponieważ producent uniemożliwił nam to. SSD od niebieskich udało nam się uruchomić jako drugi dysk po wcześniejszym zainstalowaniu sterowników w systemie. Dzięki temu dysk był w pełni funkcjonalny jako magazyn danych. Nie jest to rozwiązanie godne polecenia, gdyż grzechem jest to, aby dysk SSD był przeznaczony na magazyn danych, a stary HDD na start systemu.

Dysk Intela został wyposażony w 128-gigabitowe kości 20 nm MLC NAND. Kontroler od samego Intela - o oznaczeniu CH29AE41AB0 - chroni dane zapisane na dysku w trakcie utraty zasilania. Zastosowanie protokołu NVMe umożliwiło uzyskanie ogromnych transferów, jakimi są 2200 MB/s w odczycie i 900 MB/s w zapisie. Ze względu na wysoką cenę (~1800 zł) sprzęt polecany jest głównie dla wymagających użytkowników.

W opakowaniu, prócz dysku, znajduje się również płytka ze sterownikami. To ona umożliwiła nam odpalenie tego dysku jako magazynu danych.

Platforma testowa i metodologia testów

Komputer pracował pod kontrolą Windowsa 10 Home 64-Bit, który był wyposażony w najnowsze aktualizacje oraz sterowniki. Dysk systemowy był podłączony do złącza SATA 6 Gbps płyty głównej Asus Maximus VI Extreme.
Tryb Turbo procesora wyłączyliśmy, aby dysk mógł wykorzystać samą moc obliczeniową, co inne dyski w zestawieniu.

Testy syntetyczne - Anvil, Crystal Disk Mark

Pierwszym użytym przez nas programem był Anvil Storage Utilities. Jest to jeden z najpopularniejszych benchmarków służących do testowania nośników SSD. Jest on bardzo uniwersalny, gdyż mierzy transfer losowy i sekwencyjny różnych rozmiarów danych. Świetnie sprawdza się w roli mierzenia wydajności dysków półprzewodnikowych.

Drugim programem użytym do sprawdzenia wydajności kandydatów na średniej wielkości magazyny danych był Crystal Disk Mark. Użyliśmy danych niekompresowalnych w ustawieniu “Random Fill”, które odzwierciedlają pracę dysków w rzeczywistości.
Najważniejsze są wyniki “Normal”, bo to one tak naprawdę przedstawiają wydajność domową. Q32T1 oznacza, iż program używa kolejki o 32 poleceniach i jednego wątku.

Po części testów syntetycznych widać zdecydowaną różnicę na plus dla zastosowania protokołu NVMe. Transfery są nawet lepsze niż deklarowania producenta. Zobaczmy, jak dysk poradził sobie w reszcie testów!

Testy syntetyczne - AS SSD, ATTO

AS SSD wykorzystuje prawie niekompresowalne dane, więc Intel powinien wspaniale dać sobie z nimi radę. Jeśli na wykresach mamy podwójne słupki, to patrzymy na wartość “normal”, która najlepiej odpowiada wydajności w praktyce.

AS SSD posiada jeszcze jedną wbudowaną funkcję. Wbudowane testy, które symulują wydajność w kopiowaniu różnych rodzajów plików.

Następnym użytym do testów programem był ATTO. Czasy jego świetności już dawno minęły, co nie oznacza, że już się nie nadaje do mierzenia wydajności. Można nim testować HDD, jak i SSD. Wykorzystuje on dane bardzo łatwo kompresowalne, więc wyniki mogą odbiegać w rzeczywistości. Na wykresach, zwracamy uwagę na wartości dla “none-queue”.

Testy syntetyczne - IOmeter

Testy rzeczywiste

Do testów rzeczywistych posłużyły nam trzy paczki danych:

• 1 plik - 3.13 GB,

• 1067 plików - 3.39 GB,

• 30 692 plików - 3.66 GB.

Testy praktyczne ukazują prawdziwą wydajność dysku. Są najważniejsze, więc do testów wykorzystywaliśmy pamięć RAM. Z pamięci operacyjnej utworzyliśmy wirtualny dysk (RAMDisk) przy pomocy darmowego programu, jakim jest ImDisk Virtual Disk Driver. Do przenoszenia plików posłużył nam Total Commander.

Zapis mierzyliśmy poprzez przenoszenie plików z “Ramdysku” na SSD a odczyt odwrotnie.

Testy rzeczywiste ciąg dalszy

Programem użytym do zbadania wartości odczytu plików był antywirus G Data. Skanowaliśmy pliki systemowe Windowsa. Wykres przedstawia, który SSD najszybciej poradził sobie z tym zadaniem.

W procedurze testowej wykorzystaliśmy również polską grę. Porównaliśmy dyski, przy pomocy ładowania zapisanego stanu gry. Każdy dysk miał identyczne pliki do wczytania.

Do testów praktycznych wykorzystaliśmy też wyszukiwanie bardzo małego pliku o rozmiarze 1 KB w katalogu systemowym. Rezultaty na poniższym wykresie.

W następnych testach połączyliśmy kopiowanie w obrębie jednej partycji wraz ze skanowaniem antywirusem. Drugą kombinacją było kopiowanie i wyszukiwanie. Wyniki mogą zdziwić.

Opłacalność

Podsumowanie

Intel SSD 750 400 GB jest niesamowiecie wydajnym dyskiem. Świetnie wypadł w testach rzeczywistych, a zarazem pierwszy raz mieliśmy styczność z aż tak dużą rzeczywistą wydajnością. Niestety gorzej wypadł w kopiowaniu małych plików od testowanych wcześniej nośników. Zastosowanie technologii NVMe umożliwiło na uzyskanie aż tak dużych transferów nieosiągalnych dla standardu SATA. Intel otrzymuje od nas wyróżnienia “bezkompromisowy” oraz “innowacyjny”, ponieważ każda osoba posiadająca komputer z socketem wspierającym NVMe będzie bardzo zadowolona z użytkowania tego dysku.

>>Dyskusja na temat publikacji<<